Πρόκειται για μια παθολογική κατάσταση που προσβάλλει το 3% του γενικού πληθυσμού και χαρακτηρίζεται από υπερβολική έκκριση ιδρώτα από τους ιδρωτοποιούς εκκρίνεις αδένες.
Υπάρχουν δύο τύποι υπεριδρωσίας:
- Η πρωτοπαθής, (εστιακή υπεριδρωσία) η οποία σχετίζεται με νευροπάθειες ή νοσήματα και τραύματα που πλήττουν το συμπαθητικό νευρικό σύστημα και
- η δευτεροπαθής (γενικευμένη) που έχει σχέση με ενδοκρινολογικές μεταβολές (όπως ο υπερθυρεοειδισμός, η εμμηνόπαυση, ο διαβήτης, η παχυσαρκία και η υπογλυκαιμία) καθώς και με κάποιους τραυματισμούς αλλά και νευρολογικές διαταραχές.
Η πρωτοπαθής υπεριδρωσία οφείλεται στην υπερδραστηριότητα του συμπαθητικού νευρικού συστήματος και εντείνεται από τα έντονα συναισθήματα, όπως το άγχος και η νευρικότητα, ενώ η δευτεροπαθής υπεριδρωσία είναι απόρροια ιατρικών καταστάσεων.
Στην υπεριδρωσία ιδρώνει κανείς τέσσερις έως πέντε φορές περισσότερο από το φυσιολογικό, με αποτέλεσμα το άτομο να έρχεται σε δύσκολη θέση σε δημόσιους χώρους και να αισθάνεται άβολα.
Η πρωτοπαθής υπεριδρωσία παρατηρείται σε ένα ή δύο σημεία και στις δύο πλευρές του σώματος. Η αυξημένη εφίδρωση αρχίζει λίγη ώρα μετά το πρωινό ξύπνημα για τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα και πρωτοεμφανίζεται στην εφηβεία (η μασχαλιαία υπεριδρωσία και η υπεριδρωσία στις παλάμες και στα πέλματα με μέσο όρο ηλικίας τα 13 έτη).
Από την άλλη πλευρά, η δευτεροπαθής υπεριδρωσία αφορά μεγάλα τμήματα του σώματος, ενώ συχνά εκδηλώνεται και στη διάρκεια του ύπνου ανεξαρτήτως θερμοκρασίας δωματίου. Η δευτεροπαθής υπεριδρωσία παρουσιάζεται συνήθως στην ενήλικη ζωή.
Η υπεριδρωσία είναι μια ιατρική κατάσταση που μπορεί να αντιμετωπιστεί, όμως πρωτίστως χρειάζεται να γίνει σωστή διάγνωση. Η επίσκεψη σε ένα γιατρο είναι το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να κάνει ο ασθενής ώστε να ληφθεί ένα σωστό ιατρικό ιστορικό για να υπάρξει μια έγκυρη διάγνωση.
Οι θεραπείες για την υπεριδρωσία είναι οι εξής:
1. Η πλέον σύγχρονη και πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση της υπεριδρωσίας την τελευταία 10ετία, γίνεται με έγχυση βοτουλινικής τοξίνης τύπου Α . Με την συγκεκριμένη θεραπεία Βοτουλινικής Τοξίνης διακόπτεται το νευρικό ερέθισμα. Στη συγκεκριμένη εφαρμογή κατά της υπεριδρωσίας, η Βοτουλινική Τοξίνη διακόπτει το νευρικό ερέθισμα που φτάνει μέχρι τους ιδρωτοποιούς αδένες το οποίο δίνει την εντολή για να παράγουν ιδρώτα. Επαναλαμβάνεται κάθε 7 περίπου μήνες.
2. Ιοντοφόρεση: Καταστέλλει τη λειτουργία των ιδρωτοποιών αδένων με τη χρήση γαλβανικού ηλεκτρικού ρεύματος, έχει όμως πρόσκαιρο αποτέλεσμα που διαρκεί ελάχιστα. Απαιτεί συχνές θεραπείες και δεν μπορεί να γίνει στην μασχαλιαία υπεριδρωσία καθώς υπάρχει αντένδειξη.
3. Χειρουργική αντιμετώπιση με αφαίρεση των ιδρωτοποιών αδένων. Περιλαμβάνει συμπαθεκτομή τέμνοντας τα συμπαθητικά νεύρα, που διεγείρουν τους αδένες. ωστόσο είναι υψηλού ρίσκου, μεγάλης διάρκειας χειρουργείο και απαιτεί ολική νάρκωση, ενώ υπάρχει και η περίπτωση της αντισταθμιστικής υπεριδρωσίας.
4. Η συστηματική αγωγή (φάρμακα) για την υπεριδρωσία δεν μπορεί να δοθεί σε όλους τους ασθενείς και έχει περιορισμένη χρήση λόγω πολλών ανεπιθύμητων παρενεργειών (π.χ. ξηρότητα στόματος, δυσκοιλιότητα κτλ.).
5. Τη μη χειρουργική και σχετικά ανώδυνη λύση στο πρόβλημα της μασχαλιαίας υπεριδρωσίας, δίνει τα τελευταία χρόνια η εφαρμογή του LASER . Η εφαρμογή του LASER στη μασχαλιαία υπεριδρωσία είναι πολύ διαδεδομένη στην Αμερική και στη Μεγάλη Βρετανία, αποτελεί ιατρικώς αποδεκτή και ασφαλή μέθοδο με πολλές κλινικές μελέτες.
Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από την υπερβολική έκκριση ιδρώτα και εκτός από την δυσκολία που δημιουργείται στην καθημερινότητα των ανθρώπων αυτών, υπάρχει συχνά σοβαρή ψυχολογική επιβάρυνση. Για το λόγο αυτό, επιβάλλεται να δοθεί άμεση και οριστική λύση στο πρόβλημα.